قرنطینه ی زود هنگام

این روزا همه شدن مثل من...

چند روز پشت سر هم تو خونه!

با این تفاوت که دوست دارن درآن بیرون اما نمیتونن و من همیشه دوست دارم بزنم بیرون ولی دوستایی رو ندارم که پایه ی همیشگیم باشن!

واسه همینه که فشار این چند روز رو خیلی خیلی خیلی کمتر از بقیه حس میکنم؛تازه از طرفی هم خوشحالم حالا که تو خونه م میتونم راحت insta رو باز کنم و حسرت خوش گذرونی و بیرون رفتنای بقیه رو نخورم.

من تحمل دوری و دلتنگی رو ندارم! و از خدا ممنونم که به واسطه ی دوستای نصفه نیمه من رو کم کم قرنطینه کرد وگرنه اصلا تاب اینو نداشتم که یهو بگن باید بشینی تو خونه تا یه مدت نامعلوم!

 

 

شما این روزا مشغول چه کاری هستین؟