حوصله

حوصله ی هیچ کدومشون رو ندارم.

حوصله ی هیچ کسی رو.

آدمایی که آینده م رو باهاشون تصور میکردم برام کمرنگ شدن

حس میکنم چقدر دوریم

امان

حال این روزام؟

زیاد میخوابم!

دیر از خواب بیدار میشم و دیر میرم سرکار

بعد از کار دو ساعت میخوابم

شبا تا دو سه بیدارم و چت میکنم.گاهی وقتام کار میکنم.

در طول روز از یاد خدا غافلم!غافلم!

چقدر بده زندگیت سرجاش نباشه یا حداقل حس کنی سرجاش نیست انقدر درگیر تباهی میشی که یادت میره کجای زندگی هستی و این روزایی که دارن میگذرن دوران طلاییت هستن و هزار و یک کوفت و حسرت دیگه.

این مدل زندگی انتخاب من نبود

انتخابم چی بود؟انتخابی نداشتم :)

فکر نکرده بودم به برنامه ی زندگیم...

آینده ای متصور نشده بودم برای بعدش...

طبق برنامه ای که چیده بود برام میرفتم جلو و به حرفش گوش میکردم

ولی چمد وقته دیگه بهم خط نمیده

و درست از همون موقع گند زدم به زندگیم

به عقاید مذهبیم

به اعتقاداتم

به اهدافم

به کارام

به حرفام

من وسط مسیر زندگی گم شدم‌.گیجم

راه رهایی رو نمیدونم

امان از بی برنامه گی

امان از کمال گرایی

امان از گنده گوزی

امان از کوچک بودن دایره ی افراد

امان از درک الکی آدما

امان از قضا شدن نماز

امان از شغلی که سکون داره

امان از بی استقلالی

امان از آشوب های این روزا

امان از بی جبهه بودن

امان از بادی به هر جهت رفتن

امان از تنهایی

امان از دست انداختن به هرچیزی برای پر کردن خلاتنهایی

امان از ج....ز....

امان از عمری که تند میگذره

امان از زندگی که همش شده کار

امان از تصمیمات اشتباه

امان از تغییر زندگی

امان از غافل شدن از یاد خدا

امان از گسستن حضور اهل بیت

امان از ادای خوبا رو درآوردن

امان از درگیری سر انتخاب پوشش

امان از بی فکری

امان از بی وقتی

امان از گوش ندادن چیزی

امان از بی اطلاعی

امان از عدم آگاهی

امان از اکتفا در همین لول

امان از اظهار نظرای بیخودی

امان از کراش های الکی

امان از وابستگی

امان از تک فرزندی

امان از بیخوابی

امان از زیاد خوابیدن

امان از بی زندگی

امان از ناشکری

امان از شیطان

امان از فکر خالی

امان از مغز پوچ

امان از دنیای کاری

امان از روتین

 

 

 

امان از زندگی ....

آره؟

یعنی یه روزی منم عاشق میشم؟